Mateusz, Jenny, Kristi, Synne og Emily

Mateusz, Jenny, Kristi, Synne og Emily

torsdag 1. mars 2018


Wait! Stop scrolling!
I just wanted to say hello 😊

Dagen min i dag, starta med at alle dei toga som gjekk den retninga eg skulle hadde blitt kansellert. Det ende opp med at eg og Kristi vart stÄande og vente i ein og ein halv time, fÞr det endeleg kom eit tog som skulle den rette vegen. Vidare kom bussen i alle fall ganske sÄ fort, men det siste toget eg mÄtte ta fÞr eg var komen fram til arbeidsplassen var det totalt stopp pÄ! Ingen slapp inn pÄ stasjonen.

NÄr eg kom bort til stasjonen, sÄ var det hopa seg opp ein heil flokk med folk. Dei skreik og kjefta pÄ kvarandre, fordi det var ingen som kunne fortelje dei kva tid toga byrja Ä gÄ igjen. Eg stod der som eit spÞrsmÄlsteikn, og lurte pÄ om eg skulle orke Ä stÄ ute Ä fryse i ein og ein halv time til eller om eg skulle gÄ inn pÄ senteret rett over vegen. Eg orka ikkje dette fÊla spetakkelet til slutt, sÄ det enda med at eg gjekk inn pÄ kjÞpesenteret og fekk tilbake litt varme i kroppen. Praksisplassen min var fullt klar over at eg kom til Ä bli sein, og dei var veldig forstÄelsesfulle. Dei bad meg om Ä ikkje stresse, men ta den tida det treng. SÄ det var veldig omtenksamt av dei!
|
Etter Ă„ sjĂ„ at kĂža ikkje rykkar seg eit hakk, sĂ„ ringte eg til ADC, og lurte pĂ„ kva eg skulle gjere. Eg fekk god hjelp og gode beskjedar av han eg snakka med. Nokre minutt etter at eg hadde snakka med ADC, sĂ„ byrja kĂža Ă„ bevege seg. Eg gjekk bort igjen til stasjonen, og hĂ„pte pĂ„ at det skulle kome eit tog som gjekk ganske sĂ„ snart. Toget gjekk ikkje med ein gong, men det var 20 minutt ventetid. Eg tenkte, «jaja, eg fĂ„r berre bite tenna saman og hĂ„pe pĂ„ at klokka gĂ„r fort». Eg kom meg i alle fall like heil til jobb, til slutt.

For Ă„ avklare, sĂ„ er dette ikkje typisk LondonvĂȘr.  Dagen i dag, har vore den verste dagen sidan 2012, fekk eg vete av ein som jobbar pĂ„ arbeidsplassen min. Mitt inntrykk er at det virka som om alle folka som bur her i London er heilt oppgitt og stressa av veret som har kome denne veka. Veret for dei, virka det ut som om det skulle ha vore snĂžstorm i Noreg, men for meg er det kun synet av starten pĂ„ vinteren.

Eg kan innrÞmme at eg synast det er litt morosamt Ä sjÄ kor oppgitte og stressa dei gÄr rundt og er, fÞr eg etter kvart fekk vete at dei ikkje har vinterdekk her i London. DÄ sÄg eg litt av problemet med veret og snÞen som har kome.

Seymour House er namnet pÄ arbeidsplassen eg jobbar pÄ no i dette opphaldet. Dette er eit moderne pleieheim for eldre som tilbyr 24 timars bustad- og dementpleie, med personleg preg. Eg synast sjÞlv at det er ein veldig fin plass Ä vere. Veldig annleis frÄ Noreg. Dei har alltid ein aktivitet for dagen, for eksempel quiz, song quiz, bowling og teikning. Dei aller fleste som bur der, er veldig oppegÄande. Det einaste eg har merka veldig godt, er at dei alle er veldig demente. Eg kan ha ein lang samtale med dei, ogsÄ nokre minutt etterpÄ sÄ hugsa dei ingenting.

Det eg har fÄtt vore med Ä gjort/hjelp til med desse dagane til no, er at eg har fÄtt kommunisert mykje med alle pasientane. Hatt gode, men ogsÄ nokre triste samtaler. FÄtt brifa meg godt pÄ engelsken i alle fall. Deretter har eg hjelpt dei som treng hjelp i matsituasjon, rydda klart til mÄltid og rydda opp etter mÄltida. Vaska av bord og kosta golv. Eg har ikkje fÄtt vore med Ä observert stell situasjon endÄ, men det var snakk om at eg skulle fÄ vere med pÄ det i morgon. SÄ det gler eg meg veldig til! Spent pÄ Ä sjÄ om det er tydelege forskjellar frÄ her til Noreg.

Kisses from, Synne!










Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar

Don't cry because it's over. Smile because it happened :) Tre veker alt er vekk kvar blei det av turen vi fekk Tre veker sk...